Sending
User Review
0 (0 votes)

فلنج پلی اتیلن

فروش انواع فلنج پلی اتیلن در فروشگاه پایپ اتصال پلی اتیلن پلی ، ران , پلی رود

با فشار کاری 6 بار , 10 بار , 16 بار ، در سایزهای موجود از سایز 25 تا 630

فلنچ جوشی , فلنج جوشی پایه بلند .

 

برای دریافت بهترین قیمت و پیش فاکتور با ما در تماس باشید

02155633028

 

پلی اتیلن چیست

پلی اتیلن یكی از ساده ترین و ارزان ترین پلیمرها و پر مصرف ترین ماده پلاستیكی در جهان است.

این ماده از پلیمریزاسیون اتیلن به دست می آید و به طور خلاصه به صورت PE نشان داده می شود.

نام آیوپاك مونومر آن، برخلاف آنچه كه در گذشته اتیلن ذكر شده، اتن می باشد.

بنابراین نام آیوپاك این پلیمر، پلی اتن خواهد بود.

البته این نام هرگز توسط شیمیدان ها به كار نمی رود و این پلیمر به نام متداول خود یعنی پلی اتیلن نامیده می شود.

 

مولكول اتیلن دارای یك پیوند دوگانه C=C است.

در فرآیند پلیمریزاسیون، پیوند دوگانه هر یك از مونومرها شكسته شده

و به جای آن یك پیوند ساده بین اتم های كربن ایجاد و درشت مولكول n حاصل می شود.

 

پلی اتیلن معمولاً تحت نام های تجاری آلاتون ، هستالن ، مارلكس ، پتروتن ، ترولن ، هیپالن ، لوپولن و آلكاتن به بازارهای دنیا عرضه می شود.

 

تاریخچه تولید پلی اتیلن

پلی اتیلن اولین بار به طور اتفاقی توسط شیمیدان آلمانی هنس وان پكما سنتز شد.

او در سال ۱۸۹۸، هنگام حرارت دادن دی آزومتان، تركیب مومی شكل و سفیدی را سنتز كرد كه بعدها پلی اتیلن نام گرفت.

 

اولین روش سنتز صنعتی، توسط اریك فاوست و رینولدگیبسون انجام شد.

این دو دانشمند با حرارت دادن مخلوط اتیلن و بنزالدهید در فشار بالا، ماده ای موم مانند به دست آوردند.

علت این واكنش، وجود ناخالصی های اكسیژن دار در دستگاه های مورد استفاده بود كه به عنوان ماده آغازگر پلیمریزاسیون عمل كرده بود.

در سال ۱۹۳۵، مایكل پرین این روش را توسعه داد و تحت فشار بالا، پلی اتیلن را سنتز كرد كه برای تولید صنعتی پلی اتیلن، به عنوان روش اساسی

در سال ۱۹۳۹ اتخاذ شد.

 

از آن زمان به بعد با از میان برداشتن موانع، پیشرفت های زیادی در زمینه سیستم های پلیمری و ساخت پلیمر صورت گرفت

و همه این ها منجر به این شد كه تولید پلیمرها، امروزه به صورت صنعت عظیمی درآمده است.

 

روش های تولید پلی اتیلن

چهار روش اصلی برای تولید صنعتی پلی اتیلن وجود دارد و در هر مورد، محصولاتی با خواص متفاوت حاصل می شود.

فرآیند فشار بالا

در فرآیند فشار بالا، از فشارهای atm ۳۰۰۰ ۱۰۰۰ و دماهای استفاده می شود.

یكی از مكانیسم ها برای انجام این كار، پلیمریزاسیون به صورت رادیكالی است كه برای شروع واكنش می توان

از پراكسیدها، تركیبات آزو و مقادیر جزئی اكسیژن استفاده كرد و باید شرایط به دقت كنترل شود تا واكنش فرعی انجام نشود.

در صورت انجام واكنش فرعی، هیدروژن، متان و گرافیت تولید می گردد كه اگر به دست آوردن پلیمری با جرم مولكولی زیاد مورد نظر باشد

باید آنها را از محیط واكنش خارج كرد.

به طور كلی، فرآیندهای فشار بالا، پلی اتیلن های شاخه دار با دانسیته كمتر در محدوده ۳ gr cm ۹۴۵/۰ ۹۱۵/۰ ایجاد می كنند

كه جرم مولی آنها نیز نسبتاً پایین است.

 

فرآیند زیگلر ناتا

فرآیند زیگلر براساس واكنش های كوردیناسیون به كمك كاتالیزورها شامل هالیدهای تیتان و تركیبات آلی آلومینیوم دار انجام می شود.

این واكنش ها توسط زیگلر در سال ۱۹۵۳ در موسسه ماكس پلانك در آلمان كشف و توسط ناتا در ایتالیا در اوایل دهه ۱۹۵۰ توسعه یافتند.

كاتالیزور زیگلر ناتا كمپلكسی تهیه شده از تتراكلراید تیتانیوم و تری اتیل آلومینیوم است.

این كاتالیزور در ابتدا به ظرف واكنش وارد شده و پس از آن اتیلن اضافه می شود.

واكنش در دماها و فشارهای پایین در غیاب هوا و رطوبت، كه كاتالیزور را تجزیه می كنند انجام می گیرد.

پلی اتیلن تولید شده طی این فرآیند، دارای دانسیته متوسط در حدود ۳ grcm۹۴۵/۰ می باشد.

با تغییر نسبت اجزای پلیمر یا وارد كردن مقدار كمی هیدروژن به ظرف واكنش، می توان به دامنه ای از جرم های مولی نسبی دست یافت.

 

فرآیند فیلیپس

این فرآیند، پلی اتیلن با دانسیته زیاد در فشار و دمای نسبتاً پایین به دست می دهد.

در فرآیند فیلیپس، از كاتالیزور CrO۳ %۵ در سیلیس/ آلومینا بسیار ریز در فشار atm۳۵ ۱۵ و دمای استفاده می شود. دانسیته محصول ۳ grcm۹۶/۰ می باشد.

 

فرآیند نفت استاندارد (ایندیانا)

در این فرآیند نیز همانند فرآیند فیلیپس كه پلی اتیلن با دانسیته بالا (۳ grcm۹۶/۰) تولید می شود

از MnO۳ تثبیت شده روی فلز یا هیدرید كلسیم و سدیم در فشار atm۸۰ ۴۰ و دمای استفاده می گردد.

 

انواع پلی اتیلن

طبقه بندی پلی اتیلن ها براساس دانسیته آنها صورت می گیرد كه در مقدار دانسیته، اندازه زنجیر پلیمری،

نوع و تعداد شاخه های موجود در زنجیر دخالت دارد.

 

ـ HDPE (پلی اتیلن با دانسیته بالا)

این پلی اتیلن دارای زنجیر پلیمری بدون شاخه است. بنابراین نیروی بین مولكولی در زنجیرها بالا و استحكام كششی آن بیشتر از بقیه پلی اتیلن ها است.

پلی اتیلن خطی معمولاً با وزن مولكولی از ۲۰۰۰۰۰ تا ۵۰۰۰۰۰ تولید می شود اما می تواند حتی سنگین تر هم ساخته شود.

شرایط واكنش و نوع كاتالیزور مورد استفاده در تولید HDPE موثر است. پلی اتیلن بدون شاخه معمولاً از روش پلیمریزاسیون با كاتالیزور زیگلر ناتا حاصل می شود.

 

ـ LDPE (پلی اتیلن با دانسیته پایین)

این پلی اتیلن دارای زنجیری شاخه دار است یعنی بعضی از كربن ها به جای اتصال به اتم های هیدروژن به زنجیرهای بلندی از پلی اتیلن متصل هستند.

بنابراین زنجیرهای LDPE نمی توانند به خوبی با یكدیگر ارتباط برقرار كنند و دارای نیروی بین مولكولی ضعیف و استحكام كششی كمتری هستند.

این نوع پلی اتیلن معمولاً با روش پلیمریزاسیون رادیكالی تولید می شود. (پلیمریزاسیون رادیكال آزاد وینیل).

البته پلیمریزاسیون زیگلر هم برای تهیه LDPE به كار می رود.

شكل ۱-۱ : مولكول پلی اتیلن با دانسیته بالا یا HDPE

 

ـ LLDPE (پلی اتیلن خطی با دانسیته پایین)

این پلی اتیلن، یك پلیمر خطی با تعدادی شاخه های كوتاه است و معمولاً از كوپلیمریزاسیون اتیلن با الكن های بلند زنجیر ایجاد می شود ]۵[.

 

ـ UHMWPE (پلی اتیلن با وزن مولكولی بسیار بالا)

شكل ۱-۲ : مولكلول پلی اتیلن با دانسیته پایین یا LDPE

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *