تفاوت استیل و آهن

تفاوت استیل و آهن چیست 

تفاوت استیل و آهن آلیاژهای فلزی هستند. هر دوی آنها از ترکیب دو یا چند فلز ساخته شده اند تا خواص مطلوبی را که برای کارکردها یا کاربردهای مختلف مناسب است به دست آورند. هر فلز به دلیل این خواص برای کاربرد خاصی مناسب است. دانستن اینکه یک ابزار، تجهیزات یا وسیله از چه نوع ماده ای ساخته شده است بسیار ضروری است زیرا می تواند به شما در تعیین مناسب بودن آن در هر کاربری که می خواهید استفاده کنید کمک کند. در اینجا نگاهی به تفاوت فولاد و فولاد ضد زنگ می اندازیم.

تعریف آهن

فولاد ترکیبی از آهن و کربن است. معمولاً حدود یک و نیم درصد کربن با آهن برای ساختن فلزی محکم و چکش خوار که آن را آهن می نامیم استفاده می شود. قدمت آهن به حدود 1400 سال قبل از میلاد می رسد و در صنعت ساختمان سازی بسیار رایج است. امروزه، پیشرفت های تکنولوژیکی، سازندگان را قادر ساخته است تا از فلزات دیگری مانند تنگستن، وانادیوم، منگنز و کروم برای ساخت فولادی استفاده کنند که دارای مزایای مکانیکی گسترده برای کاربردهای خاص در صنعت است.

تعریف استیل

استیل ترکیبی از آهن و کروم است. کروم حدود ده تا 30 درصد استیل را تشکیل می دهد. در بیشتر موارد، عناصر دیگری مانند مس، آلومینیوم، مولیبدن، نیوبیم، تیتانیوم، نیتروژن و نیکل برای دستیابی به خواص خاص استیل اضافه می شود. فولاد ضد زنگ به دلیل خاصیت ضد خوردگی بسیار محبوب است. به راحتی لکه نمی‌شود و خوردگی نمی‌کند و برای استفاده در محیط‌هایی که رطوبت وجود دارد بسیار مناسب است. محتوای کروم در استیل عامل ضد خوردگی آن است. با اکسیژن واکنش می دهد و یک لایه اکسیدی روی سطح فلز ایجاد می کند که آن را در برابر خورندگی غیرقابل تحمل می کند.

مقایسه استیل و آهن

تفاوت استیل و آهن

آلیاژ آهن و کربن آلیاژ آهن و کروم می تواند زنگ بزند زنگ نمی زند مورد استفاده در ساخت تجهیزات سنگین و در صنعت ساخت و ساز در ساخت محصولات بهداشتی و آشپزخانه استفاده می شود قوی و چکش خوار آسان برای ساخت، نسبتا قوی تفاوت استیل و آهن در مقابل استیل
اساسی ترین تفاوت بین تفاوت استیل و آهن و استیل در ترکیب آنهاست. تفاوت استیل و آهن از ترکیب آهن و کربن ساخته شده است. این ترکیب فلزی محکم و چکش خوار تولید می کند که در صنعت ساختمان و ساخت تجهیزات سنگین مناسب ترین است. از سوی دیگر، استیل از ترکیب کروم و آهن ساخته شده است. فلز حاصل ضد خوردگی و مقاوم در برابر زنگ زدگی است. ساخت استیل آسان است و جذابیت زیبایی و دلپذیری دارد. این ویژگی ها همراه با این واقعیت که دارای خواص بهداشتی است، آن را در ساخت ابزار جراحی، ظروف پخت و پز، لوازم بیمارستانی و همچنین تجهیزات پردازش دارویی رایج می کند.

هنگامی که تفاوت استیل و آهن در معرض هوا قرار می گیرد، آهن موجود در آن با اکسیژن واکنش داده و اکسید آهن (زنگ) ایجاد می کند. در مقابل، فولاد ضد زنگ هنگام قرار گرفتن در معرض هوا زنگ نمی زند. کروم موجود در استیل با اکسیژن واکنش می دهد و یک لایه اکسید کروم روی سطح فلز تشکیل می دهد که به عنوان یک لایه محافظ در برابر زنگ زدگی یا خوردگی عمل می کند.

هر دو استیل و تفاوت استیل و آهن برخی از محبوب ترین فلزات در جهان هستند و بخش مهمی را در شالوده برخی از آسمان خراش های نمادین جهان و ساختمان های مدرن تشکیل می دهند. پیشرفت در فناوری اکنون منجر به توسعه انواع تفاوت استیل و آهن و استیل برای برآورده کردن الزامات کاربردی خاص شده است.
تفاوت استیل و آهن، اصطلاحی که در واقع یک خانواده کامل از آلیاژهای فلزی را توصیف می کند، یک نوع فلز همه کاره و متداول با کاربردها و کاربردهای بسیار متنوع است. گریدهای زیادی وجود دارد اما بیشتر انواع فولاد به دو دسته کلی فولادهای کربنی واستیل تقسیم می شوند. اگرچه آنها ترکیب اصلی آهن و کربن یکسانی دارند، انواع تفاوت استیل و آهن تمایل به داشتن عناصر آلیاژی متنوعی دارند. فولاد کربنی کمتر از 10.5 درصد کروم دارد، اما تفاوت استیل و آهن باید حداقل 10.5 درصد کروم داشته باشد تا ضد زنگ در نظر گرفته شود. این تفاوت ها به هر نوع فولاد خواص مربوطه را می دهد.

استیل چیست

تفاوت استیل و آهن

استیل به نوعی از فولاد گفته می شود که با افزودن کروم و برخی عناصر آلیاژی دیگر مانند نیکل تعریف می شود. گاهی اوقات به آن فولاد inox می گویند زیرا برای محافظت در برابر اکسیداسیون طراحی شده است و بنابراین «غیر قابل اکسیداسیون» است. هنگامی که در معرض اکسیژن قرار می گیرد، آهن اکسید می شود و باعث زنگ زدگی آن می شود، اما کروم می تواند بدون انجام این فرآیند در معرض اکسیژن قرار گیرد. بنابراین به استیل یک لایه محافظ کروم داده می شود تا مانعی بین اکسیژن محیط و محتوای آهن فلز ایجاد کند. این به آن اجازه می دهد در برابر خوردگی یا زنگ زدگی مقاومت کند و آن را “ضد زنگ” می کند.

انواع استیل

سطوح مختلف کروم از فولاد ضد زنگ به آن خواص متفاوتی می دهد، با محتوای کروم کمتر معمولاً فولاد ارزان تر اما با دوام کمتری تولید می شود. انواع مختلفی از فولاد ضد زنگ وجود دارد که عبارتند از:

آستنیتی

پرمصرف‌ترین نوع فولاد ضد زنگ، با استحکام تسلیم کم، اما مقاوم در برابر خوردگی و حرارت قوی، که معمولاً در لوازم خانگی، لوله‌کشی و ظروف صنعتی، ساختمان‌سازی و نماهای معماری استفاده می‌شود – این بزرگترین خانواده استیل است و حدود دو سوم کل تولید استیل

فریت

نوعی فولاد به طور کلی بدون نیکل، اغلب دارای مقاومت در برابر خوردگی، گرما و ترک بهتری نسبت به انواع معمول‌تر است و اغلب در ماشین‌های لباسشویی، دیگ‌های بخار و معماری داخلی استفاده می‌شود.

مارتنزیتی

که به دلیل داشتن کروم کم نسبت به سایر فولادهای زنگ نزن، مغناطیسی و مقاومت کمتری در برابر خوردگی دارد – این ماتل ها بسیار سخت و قوی هستند و برای ساخت چاقو و تیغه های توربین استفاده می شوند.
دوبلکس، ترکیبی از فولادهای آستنیتی و فریتی است که آن را هم قوی و هم انعطاف پذیر می کند، با دو برابر استحکام تسلیم فولاد زنگ نزن

آستنیتی

که در صنایع کاغذ، خمیر کاغذ، کشتی سازی و پتروشیمی استفاده می شود.
بارش، با مقاومت در برابر خوردگی فلزات آستنیتی، اما می تواند به استحکام بالاتر سخت شود، و بنابراین می تواند زمانی که عناصر دیگری مانند آلومینیوم، مس و نیوبیم به آن اضافه می شود، بسیار قوی باشد.

مزایای استیل

خواص مقاوم در برابر خوردگی
مقاوم در برابر درجه حرارت بالا و پایین
در انواع بسیار متنوعی وجود دارد
قوی و با دوام بالا
نگهداری کم و به راحتی تمیز می شود
ماندگاری طولانی، با هزینه نسبتا کم در طول چرخه عمر آن
در صورت تمایل به ظاهر زیبایی جذاب، می توان آن را پوشش خاصی داد و به راحتی کدر نمی شود
سازگار با محیط زیست و قابل بازیافت
معایب
هزینه بالا به خصوص در هزینه اولیه
می تواند یک فلز دشوار باشد، بخصوص بدون ماشین آلات و تکنیک های بالاتر
اغلب می تواند منجر به ضایعات پرهزینه و کار مجدد شود

برنامه های کاربردی استیل 

تفاوت استیل و آهن

استیل بسته به نوع فولاد مورد استفاده، کاربردها و کاربردهای صنعتی وسیعی دارد. استیل اولین بار در صنعت خودروسازی توسط فورد در دهه 1930 توسط فورد مورد استفاده قرار گرفت و از آن زمان در خودروها برای سیستم های اگزوز، کوره ها، تریم ها و اجزای ساختاری استفاده شده است. این امر به ساخت هواپیما نیز گسترش می یابد، جایی که در چارچوب هواپیما، موتورهای جت و ارابه فرود استفاده می شود. مقاومت آن در برابر خوردگی، نگهداری کم و تمیز کردن آسان آن، آن را برای حمل و نقل و تعامل با مواد شیمیایی مفید می کند و اغلب در محیط های تمیز و استریل استفاده می شود. بنابراین، فناوری پزشکی نیز یک کاربرد نسبتاً رایج است.

استحکام استیل 

استحکام، مقاومت و انعطاف‌پذیری برخی از استیل آن را به یک ویژگی رایج در معماری تبدیل می‌کند، ویژگی‌ای که ویژگی‌های زیبایی‌شناختی و پرداخت جذاب آن نیز به آن کمک می‌کند. به عنوان مثال، فولاد ضد زنگ اغلب در ترمینال یورو استار در لندن و پل هلیکس در سنگاپور استفاده می شود.

یکی از رایج ترین کاربردهای روزمره استیل در صنایع غذایی و پذیرایی است که در آن برای تولید ظروف آشپزی، کارد و چنگال، لوازم آشپزخانه و لوازم خانگی استفاده می شود. ظروف مانند چاقو از استیل با درجه انعطاف پذیری کمتر ساخته می شوند، در حالی که گریدهای انعطاف پذیر بیشتر برای کباب پز، فر، قابلمه و سینک استفاده می شود.

آهن چیست 

از سوی دیگر، آهن کربنی دارای سطوح کروم بسیار پایین تری است و در عوض یک آلیاژ کربن-آهن با تنها چند ماده دیگر، در صورت وجود، به عنوان بخشی از ترکیب آن است. در نتیجه می توان از آن به عنوان فولاد کم آلیاژ نام برد. هر دو استیل و آهن کربنی دارای این ترکیب اولیه هستند، اما فولاد کربن را می توان با محتوای کربن آن تعریف کرد. این معمولاً حدود 2-2.5٪ است، با این حال این اغلب متفاوت است. اگرچه مستعد ابتلا به

برخلاف استیل، آهن کربنی اغلب ارزان‌تر است و خواص مکانیکی متفاوتی بر اساس محتوای کربن دارد.

آهن کم کربن ضعیف تر و نرم تر هستند، اما می توان آنها را به راحتی ماشین کاری و جوش داد. در حالی که فولاد پر کربن قوی تر است، اما پردازش آن به طور قابل توجهی سخت تر است.

انواع آهن

تفاوت استیل و آهن

عنصر تعیین کننده هر آلیاژ آهن کربنی، محتوای کربن آن است، و به این ترتیب انواع مختلف فولاد کربنی مرتب و دسته بندی می شوند آهن کم کربن: پرمصرف ترین نوع فولاد کربنی، با محتوای کربن کمتر از 0.25٪ – معمولاً نسبتاً ضعیف تر و نرم تر هستند اما به راحتی جوش داده می شوند و انعطاف پذیرتر هستند و بنابراین اغلب برای ماشین کاری و جوشکاری کم استفاده می شوند. هزینه فولاد با کربن متوسط: با محتوای کربن 0.25-0.6٪ و محتوای منگنز 0.6-1.65٪، این فلزات را می توان از طریق عملیات حرارتی بهبود بخشید، اگرچه این کار را فقط می توان در مقاطع بسیار نازک انجام داد مگر اینکه عناصر آلیاژی اضافی اضافه شوند. – این فولادها نسبت به فولادهای کم کربن قوی تر اما انعطاف پذیری کمتری دارند
آهن پرکربن: این سخت‌ترین و سخت‌ترین فولاد کربنی است، با کمترین شکل‌پذیری، بسیار مقاوم در برابر سایش و تقریباً همیشه سخت‌شده و تمپر می‌شود – محتوای کربن آن‌ها بین 0.6-1.25٪ و منگنز 0.3-0.9٪ است.

مزایای آهن

افزایش قدرت
ارزانتر از فولادهای ضد زنگ
مقاوم در برابر سایش
بادوام و مقاوم در برابر ضربه
برای دست زدن و کار کردن با آن در مقایسه با سایر فلزات ایمن است
سازگار با محیط زیست و بازیافت آسان
معایب
قوی و گاهی اوقات کار با آن دشوار است
شکننده، به راحتی خم نمی شود یا قالب گیری نمی شود
بیشتر مستعد زنگ زدگی و خوردگی است
ظاهر کمتر جذاب، نمی تواند به پایان فولاد ضد زنگ دست یابد

برنامه های کاربردی آهن

انواع مختلف فولاد کربنی در طیف گسترده ای از صنایع و بخش ها قابل استفاده است. فولادهای کم کربن را می توان در اجزای بدنه خودرو، لوله ها، اجزای ساختمانی و پل ها و قوطی های مواد غذایی استفاده کرد. فولاد با کربن متوسط ​​برای خطوط راه‌آهن، چرخ‌های قطار، میل لنگ و چرخ‌دنده‌ها و قطعات ماشین‌آلاتی که به استحکام و چقرمگی بالاتری نیاز دارند، مفید است و به‌طور مشابه از فولاد کربن بالا در ابزارهای برش استفاده می‌شود، سیم‌های استحکام بالا را فنر می‌زند و برای سختی آن قالب می‌زند.

آیا استیل می تواند به آهن جوش بخورد؟

اگرچه از نظر فنی امکان جوش دادن این انواع مختلف فلزات به یکدیگر وجود دارد، اما اتفاق نظر رایج این است که انجام این کار توصیه نمی شود. جوشکاری آهن و استیل معمولاً انجام نمی شود زیرا آنها دارای سطوح مختلف هدایت الکتریکی هستند. فولاد کربنی معمولاً در طول جوشکاری مقاومتی از قبل گرم می شود زیرا رسانای الکتریکی بیشتری است و به سرعت steel گرم نمی شود. بنابراین، دستیابی به دمای مناسب جوش اغلب بسیار دشوار است. بنابراین، به طور کلی توصیه می شود که فولادهایی از انواع مشابه به جای اختلاط و تطبیق به یکدیگر جوش داده شوند.